Door Jeroen Bootsman – Duitsland staat op eenzame hoogte qua aantal deelnames aan het festival. Slechts één keer moesten onze oosterburen gedwongen verstek laten gaan. Het land gold decennialang als een van de succesvollere songfestivallanden, hoewel het slechts twee keer wist te winnen. Voor de laatste keer in 2010. En dat lijkt alweer ontzettend lang geleden. Winnares Lena verdedigde haar titel een jaar later toen het Songfestival dankzij haar winst in Duitsland plaats vond. Toen zat er nog een notering bij de eerste tien in, maar dat is sindsdien nog maar één keer gebeurd. Duitsland mag als een van de grote geldschieters direct naar de finale zonder zich eerst te hoeven kwalificeren in de halve finale, maar weet dat voordeel maar niet te vertalen in succes. Voornaamste reden lijkt toch een ongelukkige hand van kiezen. Vorig jaar werd een allegaartje van Lordi, Kiss en Rammstein afgevaardigd. Met rampzalig resultaat: onverbiddelijke hekkensluiter van de ranglijst.

De tekst gaat hieronder verder.

Popdeuntje Always on the run

Nu stelde de kwaliteit van veel nummers in de nationale finale behoorlijk teleur, maar dit jaar was er een ijzersterk nummer dat bij veel fans favoriet was. Nota bene de vakjury’s lieten de zanger Ryk met zijn overrompelende Oh boy echter vallen als een baksteen. Hij werd uiteindelijk derde, een plaatsje boven de uit Zandvoort afkomstige Bodine Monet, die een Belle Perez-achtig deuntje vertolkte.
Zanger Isaak ging uiteindelijk met de eer strijken. Deze jongen zal het echter waarschijnlijk van de gunfactor moeten hebben, want ik verwacht niet dat dit fantasieloze popdeuntje Always on the run potten zal gaan breken. Hooguit een twintigste plaats, maar ik ben bang nog lager…